چراغ‌های راهنما (فلاشر) یکی از مهم‌ترین ابزار جلوگیری از تصادفات هستند که بسیاری افراد از آن‌ها استفاده نمی‌کنند. در این مطلب به ۷ عادت بد که منجر به استفاده نکردن از چراغ‌های راهنما می‌شوند، اشاره می‌کنیم.

قوانین راهنمایی و رانندگی مربوط به چراغ‌های راهنمای خودرو در کشورهای مختلف، کم و بیش یکسان است و شاید در جزئیات تفاوت‌های اندکی وجود داشته باشد. با این‌حال همانطور که بارها تجربه کرده‌ایم، بسیاری از رانندگان از این قانون پیروی نمی‌کنند. بر اساس آمار موجود، حتی در آمریکا نیز این مشکل وجود دارد. در واقع ۲۵ درصد مردم آمریکا و کانادا، هنگام عبور از تقاطع‌‌ها، استفاده از چراغ‌های راهنما را فراموش می‌کنند. بر اساس مطالعات انجام‌شده، استفاده از چراغ راهنما در تعویض لاین حتی با مشکلات بیشتری همراه بوده است و ۴۸ درصد رانندگان برای حرکت بین خطوط، از چراغ راهنما استفاده نمی‌کنند. اما چرا این مورد در بیشتر جوامع وجود دارد؟ در ادامه به ۷ عادت که منجر به استفاده نکردن از چراغ‌های راهنمای خودرو می‌شود، اشاره می‌کنیم.

۱- خودروی دیگری در جاده نیست

همه‌ی ما با این مورد مواجه شده‌ایم. شاید خودمان از این توجیه استفاده نکرده باشیم؛ ولی بسیاری از رانندگان در صورت خلوت بودن جاده، لزومی به استفاده از چراغ راهنما نمی‌بینند.

جان سالیوان، پژوهشگر مؤسسه‌ی تحقیقاتی حمل و نقل دانشگاه میشیگان، اشاره می‌کند که رانندگان در صورت وجود خودروهای دیگر در جاده، رفتار بهتری دارند. سالیوان که در سال ۲۰۱۴ پژوهش کاملی در این زمینه انجام داده است می‌گوید:

اگر در جاده‌‌‌های اطراف محل زندگی خود (که با آن‌ها آشنا هستید) در حال رانندگی باشید و ترافیک خیلی کم باشد، استفاده از چراغ راهنما به حداقل می‌رسد. درواقع در صورت رانندگی در جاده‌های اصلی و فرعی دور از محل زندگی و کار، احتمال استفاده از چراغ‌های راهنما تا ۵ برابر افزایش می‌یابد.

اگر جزو کسانی هستید که استفاده از چراغ‌های راهنما در جاده‌های نزدیک به منزل یا محل کار یا جاده‌های فرعی و روستایی را مشکل‌ساز نمی‌دانید، کاملاً اشتباه می‌کنید. بر اساس گزارش کارشناسان شرکت بیمه‌ی آمریکایی Esurance، علاوه بر اینکه تصادفات در شعاع ۴۰ کیلومتری محل زندگی رانندگان بیشتر است، حتی تصادفات در جاده‌های فرعی و روستایی بسیار شدیدتر است و تلفات بیشتری به دنبال دارد.

۲- چراغ راهنما فقط در گردش به چپ

جالب است بدانید که بیشتر رانندگان در گردش به چپ چراغ راهنمای خودرو را روشن می‌کنند. بر اساس پژوهش انجام‌شده در سال ۲۰۱۳، حدود ۹۴.۸ درصد رانندگان استان بریتیش کلمبیا واقع در کانادا، برای پیچیدن به سمت چپ از چراغ راهنما استفاده می‌کنند.

در کشورهایی که فرمان خودرو در سمت چپ قرار دارد، معمولاً راننده‌ها در گردش به چپ که لاین سبقت است، از چراغ راهنما استفاده می‌کنند. این مورد در کشورهایی چون ژاپن و انگلستان عکس است.

۳- سهل‌انگاری خودروی جلویی در استفاده از چراغ راهنما

پژوهش انجام‌شده در کانادا نتایج جالب دیگری هم به دنبال داشته است. در واقع در صورتی خودروی اول چراغ راهنما را روشن کند، احتمال استفاده از چراغ راهنما در خودروی دوم به ۶ درصد افزایش می‌یابد. با اینکه این مقدار چندان قابل توجه نیست؛ ولی می‌توان گفت که خودآگاه یا ناخودآگاه، برخی رانندگان رفتار راننده و خودروی جلو را الگو قرار می‌دهند. فرض کنید این مورد در مقیاس بسیار بزرگ‌تر باشد. مثلاً در ترافیک‌های شدید جاده‌هایی که حاشیه خاکی سمت راست آن‌ها بزرگ است؛ بارها دیده‌ایم که در صورت حرکت یک خودرو در این مسیر، رانندگان بیشتری از لاین اصلی خارج می‌شوند و در حاشیه جاده رانندگی می‌کنند. الگوی رفتار مشابه رانندگان در ترافیک شدید کلان‌شهرها بسیار محسوس‌تر است.
۴- گردش به راست دیگر رانندگان، بدون راهنما

همانند مورد سوم، در صورت استفاده نکردن خودروی جلوی راننده از چراغ راهنما، احتمال روشن کردن راهنما در گردش به راست تا ۷ درصد کاهش می‌یابد. اگر راننده‌ای به تقاطع برسد و هیچ خودرویی در مقابل آن نباشد، احتمال بیشتری وجود دارد که در پیچیدن به سمت راست، از چراغ راهنما استفاده کند.

به‌عنوان مثال فرض کنید یک راننده در لاین سمت راست به دنبال چند خودرو در حال حرکت است. شاید فکر کنید که با رسیدن به تقاطع، احتمالاً تمام رانندگان مطلع هستند که این راننده قصد پیچیدن به سمت راست دارد؛ ولی در صورت روشن نبودن چراغ راهنما، ممکن است عابران پیاده متوجه این موضوع نباشند و بدون توجه به خودروها، حرکت خود را ادامه دهند.

۵- چراغ راهنما همیشه بعد از پیچیدن خاموش نمی‌شود

تکنولوژی چراغ راهنما در دهه‌ی ۱۹۴۰ در خودروها به وجود آمده و تا به‌امروز هم تغییرات چندان عمده‌ای نداشته است. با روشن کردن چراغ راهنما و دور زدن کامل فرمان، چراغ خاموش می‌شود. اما این مورد همیشه انجام نمی‌شود و در صورت وجود ترافیک یا تعویض سریع لاین، چراغ راهنما همچنان به فلاش زدن خود ادامه می‌دهد. حتماً دیده‌اید در جاده‌ها و بزرگراه‌هایی که مسیر مستقیم است، یک خودرو بدون تعییر لاین یا مسیر با چراغ راهنمای روشن حرکت می‌کند. بر اساس پیمایش انجام‌شده‌ی سال ۲۰۰۶ در آمریکا، ۱۷ درصد رانندگان اقرار کرده‌اند که دلیل استفاده نکردن آن‌ها از چراغ‌های راهنما، خاموش نشدن خودکار آن و البته نادیده گرفتن این مورد توسط آن‌ها است.

ریچارد پونزیانی نرم‌افزاری با نام «اینتلی‌ترن» طراحی کرده است که به‌جای تکیه بر عمل مکانیکی پیچیدن فرمان، به‌صورت دیجیتال کار می‌کند. در واقع رایانه‌ی خودرو در صورت تکمیل کردن یک پیچ، چراغ راهنما را خاموش می‌کند. لایسنس این فناوری در اختیار شرکت فورد قرار دارد و تا به‌ امروز در شاسی‌بلندها و وانت پیکاپ‌های مدرن این شرکت آمریکایی نصب شده است.

۶- من راننده‌ی حرفه‌ای هستم

بر اساس پژوهش انجام شده‌ در سال ۲۰۰۶ آمریکا، ۵۷ درصد رانندگانی که از چراغ راهنما استفاده نمی‌کنند، دلایل زیر را ذکر کرده‌اند:

وقت کافی نبود (۴۲ درصد)
تنبلی (۲۳ درصد)
چیز مهمی نیست (۱۱ درصد)
به هیجان رانندگی اضافه می‌کند (۷ درصد)

همه‌ی ما رانندگی نمایشی و تعویض خطوط پی‌درپی یا اصطلاحاً «لایی کشیدن» برخی رانندگان را دیده‌ایم. شاید راننده‌ی این خودرو با خود فکر می‌کند که به دنبال کسب پول پوزیشن است؛ ولی از دید دیگر راننده‌های جاده، این شیوه‌ی با هیجان رانندگی در پیست تفاوت بسیار دارد. شاید بیشتر راننده‌ها که در جاده‌های عمومی و بزرگراه‌ها رانندگی می‌کنند، هیجان را در زودتر و البته زنده و سالم رسیدن به منزل خود تعریف کنند.

۷- رانندگی خطرناک و بی‌توجهی عمدی به قانون

تا وقتی که تمام خودروهای جاده خودران نشده‌اند، چراغ راهنما یکی از مهم‌ترین ابزار هر راننده برای ارتباط برقرار کردن با دیگر رانندگان است. علاوه بر این، چراغ راهنما یکی از بهترین وسیله‌ها برای جلوگیری از تصادف است. آمار رسمی از اینکه چند درصد تصادفات به دلیل عدم استفاده از چراغ راهنما است، وجود ندارد؛ ولی دانستن اینکه این ویژگی در جلوگیری از تصادفات نقش دارد، مایع دلگرمی در جاده‌های پرترافیک است.

شاید یکی از ترسناک‌ترین موارد در رانندگی این باشد که همه‌ی رانندگان به ارتباط برقرار کردن با یکدیگر و استفاده از چراغ راهنما به یک اندازه اهمیت ندهند.

منبع: مشرق

این خانه‌های گنبدی پلی‌استایرنی به‌شکلی قابل ملاحظه در برابر زلزله مقاوم بوده و قیمت ارزان، سرعت بالای ساخت و دارا بودن ویژگی‌های عایق حرارتی، آن‌ها را به متریالی بسیار جالب توجه تبدیل کرده است.

این خانه‌های گنبدی‌شکل پلی‌استایرنی از ۱۵ سال پیش تاکنون در ژاپن ساخته می‌شدند، اما سال ۲۰۱۶ تقاضا برای این خانه‌های فوق‌سبک به‌شکلی چشم‌گیر افزایش یافت و دلیل آن نیز زلزله ۷ ریشتری کوماموتو بود که تلفات آن ۴۹ کشته و ۳۰۰۰ زخمی بود.

در جریان این زلزله ۴۴ هزار نفر ناچار به ترک منازل خود شدند، خانه‌هایی که فرو ریخته یا طعمه حریق شده بودند؛ برخی از این افراد همچنان نیز در خانه‌های موقت زندگی می‌کنند؛ خانه‌های معمولی در کوماموتو و اویتا از نظر سازه‌ای با مشکلات عمده‌ای روبه‌رو شده بودند، اما تنها جایی که این زلزله را به‌خوبی پشت سر گذاشته و هیچ آسیبی ندیده بود محدوده روستایی کیوشو یعنی مجموعه ۴۸۰ خانه گنبدی‌شکلی بود که به‌صورتی کاملاً فشرده کنار هم قرار گرفته و توسط Japan Dome House ساخته شده بودند، عجیب اینکه این خانه‌ها از نظر ظاهری بسیار شبیه کپر‌های مردم کرمان خودمان هستند.

 فواید یک رژیم غذایی قلیایی رو به افزایش هستند. پژوهش ها نشان داده اند که مصرف هرچه بیشتر مواد غذایی قلیایی می تواند:

- به سود سلامت استخوان ها باشد

- تحلیل عضلات را کاهش دهد

- بیماری ها مزمن، مانند فشار خون بالا و سکته مغزی را کاهش دهد

- سلامت قلبی عروقی را بهبود ببخشد

- حافظه و شناخت را تقویت کند

و شاید بهتر از همه این که، مواد غذایی قلیایی اغلب ارزان و دسترسی به آنها آسان است.

چرایی دنبال کردن یک رژیم غذایی قلیایی

حفظ pH خون در محدوده 7.4 برای بقای انسان اهمیت دارد. بر اساس مقیاس pH، این محدوده اندکی قلیایی است. یکی از بهترین روش هایی که بدن انسان pH درونی خود را حفظ می کند از طریق کلیه ها است. این اندام ها هر گونه اسید اضافی در بدن ما را پالایش کرده و از طریق ادرار دفع می کنند.

مشکلی زمانی آغاز می شود که بیش از اندازه مواد غذایی اسیدساز مصرف می کنیم. کلیه ها نمی توانند همگام با ضایعات اسیدی ناشی از این مواد غذایی به فعالیت خود ادامه دهند، که موجب تجمع اسید در بافت های بدن ما می شود.

مطالعات نشان داده اند که اگر این اضافه بار اسیدی حالت مزمن به خود بگیرد، این شرایط می تواند به مشکلات سلامت مختلفی منجر شود. برخی از این مشکلات شامل سنگ های کلیه، کاهش تراکم استخوان، انحطاط عضلانی، و یک پیوند احتمالی با آرتریت، دیابت و سرطان می شوند.

گروه های غذایی قلیایی

توصیه شده است که 80 درصد رژیم غذایی از مواد غذایی قلیایی تشکیل شود. 20 درصد باقمیانده می تواند از مواد غذایی خنثی یا اسیدی تشکیل شود، اما باید آنها در حالت حداقلی نگه داشته شوند.

در صورت امکان همواره مواد غذایی تازه و ارگانیک را انتخاب کنید. بخشی مهم از یک رژیم غذایی قلیایی دریافت مواد معدنی کافی برای کمک به بدن در خنثی سازی ضایعات اسیدی است. مواد غذایی ارگانیک اغلب نشان داده اند که حاوی محتوای مواد مغذی بیشتر نسبت به مواد غذایی غیر ارگانیک هستند. بر همین اساس، از دریافت بیشترین میزان مواد معدنی اطمینان حاصل می شود.

سبزیجات

تمام سبزیجات قلیایی هستند. اگر تنها سبزیجات بیشتری مصرف کنید، در مسیر درست برای یک رژیم غذایی قلیایی‌تر حرکت خواهید کرد.

بهتر است سبزیجات در حالتی که کمترین پردازش روی آنها صورت گرفته است، مصرف شوند. سبزیجات خام و بخارپز بهترین گزینه ها هستند. روغن‌پزی عمیق یا تهیه کیک، مانند کیک هویج، گزینه های خوبی نیستند.

به طور ویژه، تمام انواع جلبک های دریایی قلیایی هستند. سبزیجات برگدار مانند اسفناج، جعفری، کیل و شاهی آبی نیز در زمره بهترین گزینه ها قرار دارند.

این شامل چای های گیاهی و آب سبزیجات تاره نیز می شود.

میوه ها

بیشتر میوه ها نیز قلیایی هستند. در این میان، چند استثنا مانند بلوبری، کرنبری، و آلو وجود دارند. این میوه ها نشان داده اند که حالتی اسیدی ایجاد می کنند.

توصیه شده است میوه ها خام و نه به صورت پخته، پاستوریزه، یا فرآوری شده مصرف شوند. این به دلیل آن است که پختن می تواند موجب از بین رفتن برخی ویتامین ها، مانند ویتامین C، شود.

برخی از بهترین میوه های قلیایی شامل ملون، لیمو ترش، خرما، انجیر و کشمش می شوند. آب میوه و اسموتی های تازه نیز گزینه های خوبی هستند.

حتی سرکه سیب نیز به عنوان ماده ای قلیایی‌ساز رده بندی می شود، که می تواند گیج کننده باشد، زیرا سرکه آشکارا بسیار اسیدی است. قلیایی یا اسیدی بودن یک ماده غذایی باید بر اساس مقدار ضایعات اسیدی که هنگام گوارش آن تولید می شود، مشخص شود. در حقیقت، بدن شما تحت تاثیر این مواد شیمیایی زائد و نه اسیدیته یک ماده غذایی قرار می گیرد.

دانه ها و مغزهای خوراکی

بادام، شاه بلوط، چیا و کنجد همگی قلیایی هستند. در شرایطی که بیشتر مغزها و دانه های خوراکی دیگر کمی اسیدی محسوب می شوند.

هر مغز یا دانه خوراکی در صورتی که پیش از مصرف خیس خورده و جوانه بزند، هرچه بیشتر حالت قلیایی به خود می گیرد.

مغزهای خوراکی پردازش شده و روغن دانه ها خنثی در نظر گرفته می شوند، از این رو مصرف آنها باید کم باشد. این شامل روغن هایی مانند بادام، آفتابگردان، کانولا یا کنجد می شود. هر روغنی می تواند نسبتا سریع فاسد شود، از این رو توصیه شده است که تا حد امکان همواره روغن های تازه، استخراج شده بدون استفاده از گرما و پردازش نشده خریداری شوند.

غلات و حبوبات

آمارانت، ارزن و کینوا تنها غلاتی هستند که به طور طبیعی قلیایی هستند. حبوبات تازه مانند نخود سبز، لوبیا لیما، یا محصولات سویای تازه، مانند توفو و تمپه، نیز قلیایی هستند.

به طور کلی، غلات و حبوبات دیگر اسیدی هستند. این به ویژه درباره هر نوع نان، غلات صبحانه، پاستا، یا دیگر اشکال فرآوری شده غلات یا حبوبات نیز صادق است.

اما مشابه با دانه ها و مغزهای خوراکی، غلات کامل و حبوبات در صورت خیس خوردن و جوانه زدن پیش از مصرف، هرچه بیشتر حالت قلیایی می یابند.

از چه مواد غذایی باید پرهیز کرد؟

گروه های غذایی که بیشترین اثر اسیدی را روی بدن نشان داده اند عمدتا منشا حیوانی دارند. اسیدی‌ترین گروه غذایی گوشت قرمز است. ماهی اندکی بهتر از دیگر گوشت های حیوانی است، اما همچنان بسیار اسیدی محسوب می شود.

محصولات لبنی و تخم مرغ نیز اسیدی هستند. شیر بز کمترین اثر اسیدیی را دارد، در شرایطی که پنیرهای سخت بیشترین اثر را دارند.

آخرین و شاید اسیدیترین گروه غذایی شامل شیرین کننده های مصنوعی می شود. شکر پردازش شده سفید با اختلاف بسیار بدترین گزینه است، اما عسل، شیره قند و شربت افرا نیز تا حدودی اسیدی هستند.

باید به این نکته توجه داشته باشید که یک رژیم غذایی قلیایی درباره یافتن تعادلی سالم برای آنچه مصرف می کنید، است. از این رو، نیازی نیست رژیمی سخت و شدید که در آن تمام مواد غذایی اسیدی حذف شده اند را دنبال کنید.