امروز دوازدهم اردیبهشت روز معلم است و البته مصادف با شهادت استاد فرزانه مطهری (ره) که عمری را در اعتلای جامعه کوشید و صد البته کتابهایش باقیات الصالحاتی است که راه ایشان را هنوز تداوم میبخشد ولی ذکر نکاتی ضروری می نماید:

1-روز جهانی معلم را داریم و چه بهتر بود که روز معلم ایران نیز هماهنگ با جهان باشد

2-هر چند شهادت مقام بزرگی است که خداوند منان روزی هر کسی نمی نماید و انسانهای خالص به این فیض عظیم نایل میگردند و هرچند که شهادت برای شهید آغاز زندگی والای دوباره است که در نزد پروردگارشان روزی میخورند ولی ایکاش روز تولد استاد روز معلم نامگذاری میشد که یادآور زندگی و شادی و حرکت سازی باشد

3-تا زمانیکه معیشت معلمان کمتر از حداقلها باشد کرامت و پاسداشت معلم و بیان سخنان زیبا بیفایده خواهد بود زمانیکه معلمی با مدرک لیسانس پس از 30 سال خدمت و بازنشسته شدن حقوقی معادل یک کارگر شهرداری بازنشسته که شاید سواد ابتدایی هم نداشته و کارش مامور پارک بوده دریافت میکند صحبت از ارزش مقام معلمی شوخی بیش نیست

4-جوامع را انسانها می سازند و نیروی انسانی متخصص و عاشق کشور در مدارس و دانشگاهها تربیت میشوند و معلم با جیب خالی و فکر مغشوش و با شرمندگی پیش خانواده مجبور به داشتن شغل دیگر میگردد و نمیتواند تمام انرژی خود را مصروف دانش آموزانش کند و خروجی نظام آموزشی آن میشود که شاهدیم

5-اگر بخواهیم جامعه را از مدار بسته و معیوب عدم پیشرفت برهانیم چاره ای نداریم جز اینکه به نظام آموزشی بها بدهیم سرمایه گذاری کرده و بهترین ها را برای شغل معلمی انتخاب کنیم و از نظام آموزشی خروجی مطلوب بخواهیم دیگر زمان آن نیست که فارغ التحصیل دانشگاهی پس از سالها درس خواندن نتواند انگلیسی صحبت کند یا نتواند بعد از سالها درس عربی قرآن بخواند یا ازنوشتن نامه اداری  عاجز بماند و ....پس باید به اصلاح مدارس و سیستم تعلیم و تربیت همت گماشت و اگر آن روز را شاهد باشیم بنده بعنوان یک شهروند روز معلم را تبریک خواهم گفت و الا اکنون تبریک جز سخن لغو نخواهد بود